Kondensatory energetyczne w kraju są wykonywane zgodnie z wymaganiami obowiązujących norm, z tym że dotyczy to tylko kondensatorów średniego napięcia, bowiem od dłuższego już czasu nie produkuje się kondensatorów niskiego napięcia. Nie ma wobec tego potrzeby podawania wymagań normy dotyczących oznaczeń i tabliczki znamionowej. Instalowane w kraju kondensatory pochodzą od wielu producentów.
Niezależnie od producenta, budowa kondensatorów jest zbliżona. Kondensator składa się ze szczelnego pudla z blachy stalowej, zwanego obudową, części wewnętrznej, którą stanowią pakiety zwijek, oraz izolatorów przepustowych z zaciskami do przyłączania przewodów. Zwijki kondensatorowe są to elementarne kondensatory, których rodzaj, liczba i sposób połączenia ze sobą zależą od napięcia znamionowego i mocy kondensatora. Izolatory przepustowe są wykonywane z żywic syntetycznych. Kondensatory wykonuje się jako trójfazowe na napięcie równe napięciu sieci 400 V lub 500 V. Kondensatory te są połączone wewnętrznie na ogól w trójkąt. Napięcie znamionowe kondensatora jest to napięcie znamionowe izolacji między jego zaciskami. Inną wielkością podawaną zawsze na tabliczce znamionowej jest pojemność kondensatora między jego zaciskami. Dla kondensatorów trójfazowych podawana jest często suma pojemności całego kondensatora. Jeszcze jedna wielkość powinna być zawsze podana na tabliczce znamionowej. Jest to moc znamionowa kondensatora, którą jest moc bierna [kvar] przy napięciu znamionowym. Na tabliczce znamionowej powinien być podany prąd znamionowy. Jeżeli go nie ma, można go wyliczyć z wielkości podanych wcześniej, tzn. z mocy znamionowej i napięcia. Na tabliczce znamionowej podawane są często obok danych znamionowych, dane rzeczywiste, różniące się trochę od znamionowych, takie jak pojemność i moc. Są to wartości inne dla każdego kondensatora, wynikające z wykonanych pomiarów po jego wyprodukowaniu.
Spośród występujących w kraju kondensatorów najczęściej spotyka się jednostki o mocy: 5; 10; 12,5; 15; 20; 25;33,3; 40; 50 i 60 kvar.