Instalacje wykonywane przewodami jednożyłowymi w rurach stalowych układanych po wierzchu lub w podłodze.
Ten sposób układania przewodów stosuje się w warunkach, w których przewody mogłyby ulec uszkodzeniom mechanicznym, w pomieszczeniach zwykłych, przejściowo wilgotnych i nie ogrzewanych, niebezpiecznych pod względem pożarowym i zagrożonych wybuchem (po spełnieniu dodatkowych wymagań). Nie należy układać rur stalowych w pomieszczeniach wilgotnych oraz z wyziewami żrącymi.
Uchwyty mocujące rury należy osadzać w odległościach nie większych niż 1 m, a na końcach rur w odległościach około 10—15 cm od końca rury. Uchwyty, wsporniki i puszki należy osadzać przez kotwienie, mocowanie wkrętami do zagipsowanych kołków, wbitych łub wstrzelonych kołków stalowych lub przez spawanie uchwytów albo mocowanie ich obejmami do konstrukcji stalowych. Gięcie rur należy wykonywać ręcznie lub maszynowo, zachowując promienie krzywizny podane w tablicy.
Tablica. Najmniejsze promienie krzywizny rur stalowych
| Średnica znamionowa rury [mm] | 11 | 13,5 | 16 | 21 | 29 | 36 | 42 |
| Promień krzywizny [mm] | 110 | 140 | 140 | 160 | 200 | 250 | 320 |
Łączenie prostych odcinków rur o jednakowych średnicach odbywa się za pomocą mufek lub złączek prostych, a rur o różnych średnicach — za pomocą mufek i wkrętek redukcyjnych.
Rury należy układać z lekkim nachyleniem w kierunku puszek. Przewody należy wciągać do rur po ich ułożeniu. Zaleca się stosowanie do tego celu nowszej techniki z wykorzystaniem sprężonego powietrza. W przypadku dużych przekrojów stosuje się wciągarki ręczne.