Zgodnie z normą PN rozróżnia się następujące środki ochrony przeciwporażeniowej:
— samoczynne wyłączenie zasilania,
— podwójna lub wzmocniona izolacja,
— separacja elektryczna,
— bardzo niskie napięcie SELV i PELV.
Ponadto mogą być stosowane środki ochrony uzupełniającej.
Każdy z wymienionych środków ochrony przeciwporażeniowej powinien być lak zaprojektowany i zrealizowany, aby była zapewniona zarówno ochrona podstawowa, jak i ochrona przy uszkodzeniu.
W specjalnych zastosowaniach dozwolone są inne środki ochrony, takie jak:
— przeszkody,
— umieszczanie poza zasięgiem rąk oraz
— izolowanie stanowiska,
— nieuziemione połączenia wyrównawcze miejscowe,
— elektryczna separacja do zasilania więcej niż jednego odbiornika.
Środki te mogą być stosowane tylko w instalacjach elektrycznych, które znajdują się pod nadzorem osób wykwalifikowanych lub poinstruowanych i w których nieautoryzowane zmiany nie mogą być dokonywane.
Postanowienia dotyczące ochrony przy uszkodzeniu (ochrony przy dotyku poślednim) mogą być pominięte dla następującego wyposażenia:
— metalowych wsporników izolatorów linii napowietrznych, które są przytwierdzone do budynku i są umieszczone poza zasięgiem ręki;
— zbrojenia żelbetowych słupów linii napowietrznych, w których zbrojenie stalowe nie jest dostępne;
— dostępnych części przewodzących, które ze względu na ich niewielkie rozmiary (w przybliżeniu 50 mm x 50 mm) lub ze względu na ich właściwości (cechy) nie mogą być uchwycone lub nie powinno dojść do znaczącego zetknięcia się ich z częścią ciała człowieka, pod warunkiem, że połączenie z przewodem ochronnym jest trudne do wykonania lub może być zawodne. Te wyjątki dotyczą np. zasuwek, nitów, tabliczek informacyjnych, uchwytów przewodów;
— metalowych rur lub innych metalowych osłon ochraniających urządzenie o izolacji podwójnej lub izolacji wzmocnionej.