Inną grupą budynków są budynki niemieszkalne. Pod pojęciem budynki niemieszkalne należy rozumieć budynki towarzyszące budownictwu mieszkaniowemu. Budynki te można podzielić na następujące grupy:
— obiekty oświaty i kultury (szkoły, przedszkola, ośrodki kulturalne, kina),
— obiekty służby zdrowia (przychodnie i ośrodki zdrowia, żłobki),
— obiekty handlowe i gastronomiczne (sklepy, punkty napraw sprzętu, apteki),
— obiekty komunalne (centrale telefoniczne, hydrofornie, węzły cieplne, stacje transformatorowe).
Duże zróżnicowanie systemów budownictwa (monolityczny, wielkoblokowy ramy H, prefabrykacji drewnianej itp.) uniemożliwia stosowanie jednej lub nawet kilku technologii wykonywania instalacji elektrycznych. Wymagania instalacyjne w zasadzie nie zależą od systemu wykonania budynku, natomiast sposób prowadzenia przewodów oraz technologie wykonania poszczególnych elementów instalacji są zasadniczo różne dla każdego systemu. Ograniczono się do podania ogólnych zasad wykonywania instalacji wspólnych dla wszystkich obiektów.
W budynkach niemieszkalnych zwykle przebywa stale lub okresowo znaczna liczba ludzi. Zanik napięcia w sieci elektroenergetycznej zasilającej te budynki może spowodować zagrożenie życia lub zdrowia ludzi. Z tego względu w obiektach tych są wymagane szczególnie niezawodne układy zasilania. Powinny one mieć zasilanie podstawowe z sieci energetycznej oraz zasilanie rezerwowe załączane samoczynnie. Rezerwowym źródłem zasilania może być również zasilanie z sieci energetycznej pod warunkiem, że będzie ono niezależne od zasilania podstawowego, to znaczy że zakłócenia zasilania podstawowego nie będą miały wpływu na funkcjonowanie zasilania rezerwowego.
Niektóre odbiorniki, np. oświetlenie awaryjne, wymagają zastosowania całkowicie niezależnego od sieci energetycznej źródła zasilania w postaci agregatu prądotwórczego lub baterii akumulatorów.
Budynki niemieszkalne zasilane są z osiedlowej sieci poprzez złącza kablowe, które umieszcza się na zewnątrz budynku wc wnęce zamykanej drzwiczkami lub wewnątrz budynku wspólnie z rozdzielnicą główną. Należy stosować złącza typowe.
Zdarza się często, ze względów urbanistycznych lub w wyniku analizy obciążenia, że stacje transformatorowe lokalizuje się w budynkach niemieszkalnych. W tym przypadku rolę złącza pełnią szyny rozdzielni niskiego napięcia w stacji transformatorowej.
Do obciążeń mniejszych niż 160 A stosowane są rozdzielnice tablicowe instalowane w pomieszczeniach ogólnie dostępnych. W przedziale od 160 do 400 A najczęściej stosuje się rozwiązania szafowe w pomieszczeniach wydzielonych dla ruchu elektrycznego. W przypadku obciążeń przekraczających 400 A jako główne rozdzielnice stosuje się konstrukcje wolno stojące.